سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 تعداد کل بازدید : 788895

  بازدید امروز : 126

  بازدید دیروز : 193

میاب دان بیر سس

 
[ کمیل پسر زیاد گفت : امیر المؤمنین على بن ابى طالب ( ع ) دست مرا گرفت و به بیابان برد ، چون به صحرا رسید آهى دراز کشید و گفت : ] اى کمیل این دلها آوند هاست ، و بهترین آنها نگاهدارنده‏ترین آنهاست . پس آنچه تو را مى‏گویم از من به خاطر دار : مردم سه دسته‏اند : دانایى که شناساى خداست ، آموزنده‏اى که در راه رستگارى کوشاست ، و فرومایگانى رونده به چپ و راست که درهم آمیزند ، و پى هر بانگى را گیرند و با هر باد به سویى خیزند . نه از روشنى دانش فروغى یافتند و نه به سوى پناهگاهى استوار شتافتند . کمیل دانش به از مال است که دانش تو را پاسبان است و تو مال را نگهبان . مال با هزینه کردن کم آید ، و دانش با پراکنده شدن بیفزاید ، و پرورده مال با رفتن مال با تو نپاید . اى کمیل پسر زیاد شناخت دانش ، دین است که بدان گردن باید نهاد . آدمى در زندگى به دانش طاعت پروردگار آموزد و براى پس از مرگ نام نیک اندوزد ، و دانش فرمانگذارست و مال فرمانبردار . کمیل گنجوران مالها مرده‏اند گرچه زنده‏اند ، و دانشمندان چندانکه روزگار پاید ، پاینده‏اند . تن‏هاشان ناپدیدار است و نشانه‏هاشان در دلها آشکار . بدان که در اینجا [ و به سینه خود اشارت فرمود ] دانشى است انباشته ، اگر فراگیرانى براى آن مى‏یافتم . آرى یافتم آن را که تیز دریافت بود ، لیکن امین نمى‏نمود ، با دین دنیا مى‏اندوخت و به نعمت خدا بر بندگانش برترى مى‏جست ، و به حجّت علم بر دوستان خدا بزرگى مى‏فروخت . یا کسى که پیروان خداوندان دانش است ، اما در شناختن نکته‏هاى باریک آن او را نه بینش است . چون نخستین شبهت در دل وى راه یابد درماند و راه زدودن آن را یافتن نتواند . بدان که براى فرا گرفتن دانشى چنان نه این در خور است و نه آن . یا کسى که سخت در پى لذت است و رام شهوت راندن یا شیفته فراهم آوردن است و مالى را بر مال نهادن . هیچ یک از اینان اندک پاسدارى دین را نتواند و بیشتر به چارپاى چرنده ماند . مرگ دانش این است و مردن خداوندان آن چنین . بلى زمین تهى نماند از کسى که حجّت بر پاى خداست ، یا پدیدار و شناخته است و یا ترسان و پنهان از دیده‏هاست . تا حجّت خدا باطل نشود و نشانه‏هایش از میان نرود ، و اینان چندند ، و کجا جاى دارند ؟ به خدا سوگند اندک به شمارند ، و نزد خدا بزرگمقدار . خدا حجتها و نشانه‏هاى خود را به آنان نگاه مى‏دارد ، تا به همانندهاى خویشش بسپارند و در دلهاى خویشش بکارند . دانش ، نور حقیقت بینى را بر آنان تافته و آنان روح یقین را دریافته و آنچه را ناز پروردگان دشوار دیده‏اند آسان پذیرفته‏اند . و بدانچه نادانان از آن رمیده‏اند خو گرفته . و همنشین دنیایند با تن‏ها ، و جانهاشان آویزان است در ملأ اعلى . اینان خدا را در زمین او جانشینانند و مردم را به دین او مى‏خوانند . وه که چه آرزومند دیدار آنانم ؟ کمیل اگر خواهى بازگرد . [نهج البلاغه]
 
نویسنده: ابوالفضل روزی طلب ::: دوشنبه 93/10/22::: ساعت 12:39 صبح

 

بزرگان و اندیشمندان روستای گلین قیه

آیت الله سید صادق بنی حسینی مرندی 

 

حاج سید صادق بنی حسینی مرندی یکی از افاضل حوزه علمیه قم به شمار می رفت. فقید سعید، در سال 1350 ق (1310 ش) در یکی از روستاهای مرند (روستای گلین قیه)، در بیت علم و فضیلت زاده شد. ایشان پس از پشت سر نهادن دوران کودکی و فراگیری خواندن و نوشتن، 12 ساله بود که به تبریز آمد و در مدرسه طالبیه اقامت گزید و ادبیات و سطوح فقه و اصول را نزد اساتید بزرگواری همچون حضرات آیات: شیخ علی اکبر اهری، سید علی مولانا، میرزا محمود انصاری و سید محمد بادکوبه ای فرا گرفت. سپس در ماه صفر 1367 ق به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد و پس از تکمیل سطوح عالیه، به درس های آیت الله العظمی بروجردی و آیت الله مرعشی نجفی حاضر شد و بهره های فراوان برد. پس از وفات آیت الله بروجردی، یکسره به درس و بحث آیت الله مرعشی نجفی و جلسات معظم له حاضر شد و علاوه بر تحصیل در محضر ایشان، به تالیف و تدریس سطوح و در ایام تعطیل حوزه علمیه قم، به تبلیغ دین در شهرهای مختلف پرداخت.

 

برخی از تالیفات ایشان، عبارتند از: 1- گناهان بزرگ اسلام (از نظر خاصه و عامه). 2- قوانین کیفری در اسلام (حدود، قصاص و دیات). 3- قوانین قضایی در اسلام (قضا و شهادت). 4- ادیان و مذاهب جهان (دو جلد). 5- تقریرات درس فقه آیت الله مرعشی نجفی.

 

سرانجام ایشان در روز شنبه 30 رجب 1421 ق (7 آبان 1379 ش) در 70 سالگی درگذشت و ایشان را بنا به وصیت خود در گوشه ای از مسجد امام صادق(ع) در محله نازی آباد تهران که خود مؤسس آن بوده و سالها در آنجا به اقامه نماز و تدریس پرداخته بود به خاک سپردند.

 

 

 

منبع: تاریخ مرند و آثار سید مرندی 


 
 
 
 

موضوعات وبلاگ

 

لوگوی دوستان

 

درباره خودم


میاب دان بیر سس

ابوالفضل روزی طلب
اینجانب ابوالفضل روزی طلب در 13شهریور سال 1342 در روستای میاب از توابع شهرستان مرند متولد شده ام. از کودکی عاشق شعر و ادبیات و معارف دینی و قرآنی می باشم، امیدوارم به لطف الهی بتوانم خدمتی هر چند ناقابل به هموطنانم انجام داده باشم.
 

حضور و غیاب

 

اشتراک